криви́ть несов. крыві́ць;
◊
криви́ть душо́й крыві́ць душо́й;
криви́ться в разн. знач. крыві́цца.
кривичи́ мн., ист. крывічы́, -чо́ў, ед. крыві́ч, -ча́ м.
Кривичи́ г.п. Крывічы́, -чо́ў мн.
криви́чский крыві́цкі.
кривля́ка разг. крыўля́ка, -кі м. и ж.;
кривля́нье крыўля́нне, -ння ср.;
кривля́ться несов. крыўля́цца.
кри́во нареч. кры́ва.
кривобо́кий крывабо́кі;