Verbum

при́чет​^II, см. причт.

приче́тник церк. псало́мшчык, -ка м., дзяк, род. дзяка́ м., дзячо́к, -чка́ м.

причём союз, в разн. знач. прычы́м;

при шко́ле хоро́ший сад, причём большинство́ дере́вьев шко́льники посади́ли са́ми пры шко́ле до́бры сад, прычы́м бо́льшасць дрэў шко́льнікі пасадзі́лі са́мі.

причёсанный прич., прил. прычаса́ны, прычэ́саны, мног. папрычэ́сваны, зачаса́ны, зачэ́саны, мног. пазачэ́сваны.

причёска ж.

1. (действие) прычэ́сванне, -ння ср., зачэ́сванне, -ння ср.;

2. прычо́ска, -кі ж.

причёсывание прычэ́сванне, -ння ср., зачэ́сванне, -ння ср.;

причёсывать несов. прычэ́сваць, зачэ́сваць;

причёсываться возвр., страд. прычэ́свацца, зачэ́свацца.

причи́на прычы́на, -ны ж.;

причи́на порожда́ет сле́дствие прычы́на параджа́е вы́нік;

уважи́тельная причи́на ува́жлівая прычы́на;

по той причи́не па той прычы́не (з той прычы́ны);

не без причи́ны не без прычы́ны;

нет никако́й причи́ны няма́ нія́кай прычы́ны;

без вся́кой причи́ны без уся́кай прычы́ны.

причинда́лы прост. прычында́лы, -да́лаў ед. нет.