Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

нави́тый

1. наві́ты, мног. панавіва́ны; накру́чаны, мног. панакру́чваны; намата́ны, мног. панамо́тваны;

2. наві́ты, мног. панавіва́ны; заві́ты, мног. пазавіва́ны;

3. накла́дзены, мног. панаклада́ны, панакла́дваны; см. нави́ть 1—3;

нави́ть сов.

1. наві́ць, мног. панавіва́ць; накруці́ць, мног. панакру́чваць; намата́ць, мног. панамо́тваць;

2. (изготовить витьём) наві́ць, мног. панавіва́ць;

3. прост. (о волосах) заві́ць, мног. пазавіва́ць;

4. обл. (укласть на воз) накла́сці, мног. панаклада́ць, панакла́дваць;

нави́ться наві́цца, мног. панавіва́цца; накруці́цца, мног. панакру́чвацца; намата́цца, мног. панамо́твацца.

навлека́ть несов. (вызывать) выкліка́ць; (накликать) накліка́ць;

навлека́ть на себя́ подозре́ние выкліка́ць да сябе́ падазро́насць;

навлека́ть на себя́ гнев накліка́ць на сябе́ гнеў;

навлека́ться страд. выкліка́цца; накліка́цца.

навле́чь сов. (вызвать) вы́клікаць; (накликать) наклі́каць; см. навлека́ть.

наводи́ть несов.

1. в разн. знач. наво́дзіць;

наводи́ть мост наво́дзіць мост;

наводи́ть ору́дие наво́дзіць гарма́ту;

наводи́ть поря́док наво́дзіць пара́дак;

наводи́ть лоск, гля́нец наво́дзіць гля́нец, глянцава́ць;

наводи́ть красоту́ разг. прыхаро́шваць, наво́дзіць прыго́жасць;

наводи́ть на себя́ красоту́ прыхаро́швацца;

наводи́ть на след наво́дзіць на след;

наводи́ть на мысль наво́дзіць на ду́мку;

2. перен. (тоску, страх) наганя́ць; наво́дзіць;

наводи́ть тоску́ наганя́ць (наво́дзіць) тугу́;

наводи́ть у́жас наганя́ць (наво́дзіць) жах;

наводи́ть ску́ку наганя́ць (наво́дзіць) нуду́;

наводи́ть тень наво́дзіць цень;

наводи́ть спра́вки даве́двацца;

наводи́ть кри́тику (на кого, что) наво́дзіць кры́тыку (на каго, што);

наводи́ться страд. наво́дзіцца; наганя́цца.

наво́дка ж.

1. (действие) навядзе́нне, -ння ср.;

наво́дка гля́нца навядзе́нне гля́нцу;

наво́дка моста́ навядзе́нне мо́ста;

2. (орудия) наво́дка, -кі ж.;

прямо́й наво́дкой прамо́й наво́дкай.

наводне́ние ср.

1. (паводок) паво́дка, -кі ж.;

по́мощь пострада́вшим от наводне́ния дапамо́га пацярпе́лым ад паво́дкі;

2. (действие) затапле́нне, -ння ср.; заліва́нне, -ння ср.; напаўне́нне, -ння ср., запаўне́нне, -ння ср.; навадне́нне, -ння ср.; см. наводня́ть;