Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

присужда́ть несов., в разн. знач. прысу́джваць;

присужда́ть к заключе́нию прысу́джваць да зняво́лення;

присужда́ть пе́рвую пре́мию прысу́джваць пе́ршую прэ́мію;

присужда́ться страд. прысу́джвацца;

присужде́ние ср. прысуджэ́нне, -ння ср.; (приговор суда) прысу́д, -ду м.;

присуждённый прысу́джаны.

прису́тственный уст. службо́вы; ура́давы;

прису́тственный день службо́вы дзень;

прису́тственное ме́сто уст. (дзяржа́ўная) устано́ва;

прису́тствие ср.

1. прысу́тнасць, -ці ж., мн. нет;

в прису́тствии кого́-л. у прысу́тнасці каго́е́будзь, пры кім-не́будзь;

в моём прису́тствии у маёй прысу́тнасці, пры мне;

2. (работа учреждения) уст. слу́жба, -бы ж.; рабо́та, -ты ж.;

3. (учреждение) уст. устано́ва, -вы ж.; (канцелярия) канцыля́рыя, -рыі ж.;

прису́тствие ду́ха прысу́тнасць ду́ху.

прису́тствовать несов. прысу́тнічаць; быць;

прису́тствующий

1. прич. які́ (што) прысу́тнічае; які́ (што) ёсць;

2. в знач. прил. прысу́тны;

3. сущ. прысу́тны, -нага м.

присуча́ть несов. прысу́кваць;

присуча́ться страд. прысу́квацца.