Verbum

провини́ться сов. правіні́цца; правінава́ціцца;

провини́ться пе́ред ке́м-л. правіні́цца (правінава́ціцца) пе́рад кім-не́будзь;

провини́ться в чём-л. правіні́цца (правінава́ціцца) у чым-не́будзь.

прови́нность разг. праві́ннасць, -ці ж., праві́нка, -кі ж.

провинти́ть​^I сов. (прокрутить) пракруці́ць.

провинти́ть​^II сов. (проиграть в винт), разг. правінці́ць.

провинциа́л уст. правінцыя́л, -ла м.;

провинциали́зм

1. (ограниченность интересов, узость кругозора) правінцыялі́зм, -му м.;

2. (диалектизм) правінцыялі́зм, -ма м.;

провинциа́лка уст., разг. правінцыя́лка, -кі ж.;

провинциа́льность уст. правінцыя́льнасць, -ці ж.;

провинциа́льный правінцыя́льны.

прови́нция в разн. знач. праві́нцыя, -цыі ж.