Verbum

бессме́тный бескаштары́сны.

бессмы́сленно нареч.

1. бяссэ́нсава, бяссэ́нсна, бессэнсо́ўна; недарэ́чна; бязглу́зда; неразу́мна; без сэ́нсу; в сочетаниях с неопр. наклонением глагола, имеющих значение «нет смысла», переводится оборотом няма сэнсу;

бессмы́сленно э́то де́лать няма́ сэ́нсу гэ́та рабі́ць;

2. (не соображая) няўця́мна, не ця́мячы; бязду́мна, не ду́маючы; бязглу́зда; см. бессмы́сленный;

бессмы́сленность

1. бяссэ́нсавасць, -ці ж.; бяссэ́нснасць, -ці ж., бессэнсо́ўнасць, -ці ж.; недарэ́чнасць, -ці ж.; бязглу́здасць, -ці ж.; неразу́мнасць, -ці ж.;

2. няўця́мнасць, -ці ж.; бязду́мнасць, -ці ж.; неасэнсава́насць, -ці ж.; бязглу́здасць, -ці ж.; см. бессмы́сленный;

бессмы́сленный

1. (лишённый смысла) бяссэ́нсавы, бяссэ́нсны, бессэнсо́ўны; (абсурдный) недарэ́чны; (неразумный) неразу́мны;

2. (не соображающий) няўця́мны; (бездумный) бязду́мны; (неосмысленный) неасэнсава́ны; (глупый) бязглу́зды.

бессмы́слие ср. бяссэ́нсавасць, -ці ж., бяссэ́нснасць, -ці ж.

бессмы́слица разг. бяссэ́нсіца, -цы ж.; (абсурд) недарэ́чнасць, -ці ж.; (глупость) бязглу́здзіца, -цы ж.

бессне́жный бяссне́жны;

бессне́жье ср. бяссне́жжа, -жжа ср., бяссне́жнасць, -ці ж.

бессо́вестно нареч. несумле́нна, бессаро́мна; наха́бна;

бессо́вестность несумле́ннасць, -ці ж., бессаро́мнасць, -ці ж.; наха́бнасць, -ці ж.;