приснащённый
1. прысна́шчаны;
2. прыла́джаны; прымо́шчаны; см. приснасти́ть;
присна́щивание
1. прысна́шчванне, -ння ср.;
2. прыла́джванне, -ння ср., прымо́шчванне, -ння ср.; см. присна́щивать;
присна́щивать несов.
1. мор. прысна́шчваць;
2. разг. (прилаживать) прыла́джваць; (пристраивать) прымо́шчваць;
присна́щиваться прост.
1. (пристраиваться, помещаться) прымо́шчвацца;
2. (присоединяться) далуча́цца, прыстава́ць; см. приснасти́ться;
3. страд. прысна́шчвацца; прыла́джвацца; прымо́шчвацца; см. присна́щивать.
при́сные мн., сущ., разг., пренебр. (близкие) блі́зкія, -кіх; (приспешники) паслугачы́, -чо́ў, памага́тыя, -тых, прыслу́жнікі, -каў; (сторонники) прыхі́льнікі, -каў.
при́сный книжн., уст. ве́чны, заўсёдны, заўсёдашні.
присоба́чивать несов. прысаба́чваць;
присоба́чить сов., груб., прост. прысаба́чыць.
присове́тованный нара́ены, пара́ены, пара́джаны;
присове́товать сов., уст., прост. нара́іць, пара́іць, пара́дзіць.