Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні
абвгдеёжзийклмнопрстуфхцчшщэюя-
авеёилнорстуфхчшыьэюя
аежиоуыюя

присви́стывать несов., в разн. знач. прысві́стваць.

присвое́ние

1. (захват) прысвае́нне, -ння ср., прыўла́шчванне, -ння ср.,

2. (звания и т. п.) прысвае́нне, -ння ср.; нада́нне, -ння ср.;

присвое́ние почётного зва́ния «Заслу́женный де́ятель иску́сств Респу́блики Беларусь» прысвае́нне (нада́нне) ганаро́вага зва́ння «Заслу́жаны дзе́яч маста́цтваў Рэспу́блікі Беларусь».

присво́енный

1. прысво́ены, прыўла́шчаны;

присво́енная вещь прысво́еная (прыўла́шчаная) рэч;

2. прысво́ены, нада́дзены;

присво́енное зва́ние прысво́енае (нада́дзенае) зва́нне; см. присво́ить;

присво́ить сов.

1. (завладеть чужим) прысво́іць, прыўла́шчыць;

присво́ить нахо́дку прысво́іць (прыўла́шчыць) знахо́дку;

2. (присудить, наделить чем-л.) прысво́іць, нада́ць; (дать) даць;

присво́ить зва́ние прысво́іць (нада́ць) зва́нне.

присе́в м., с.-х. прысе́ў, -се́ву м.; неоконч. прысява́нне, -ння ср.;

присева́ть несов. прысява́ць;

присева́ться страд. прысява́цца.

приседа́ние прысяда́нне, -ння ср.;

приседа́ть несов. прысяда́ць.

приселённый прысе́лены;