Verbum

присва́ивать несов.

1. (делать своей собственностью) прысво́йваць, прыўла́шчваць;

2. (давать, представлять что-л.) прысво́йваць, надава́ць;

присва́иваться страд.

1. прысво́йвацца, прыўла́шчвацца;

2. прысво́йвацца; надава́цца; см. присва́ивать.

присва́танный прысва́таны, пасва́таны;

присва́тать сов., разг., уст. прысва́таць, пасва́таць;

присва́таться разг., уст. прысва́тацца, пасва́тацца;

присва́тывать несов. прысва́тваць, сва́таць;

присва́тываться

1. (к присва́таться) разг., уст. прысва́твацца, сва́тацца;

2. страд. (к присва́тывать) прысва́твацца, сва́тацца.

при́свист в разн. знач. пры́свіст, -ту м.;

говори́ть с при́свистом гавары́ць з пры́свістам.

присви́стнуть сов. прысві́снуць;

присви́стывание прысві́стванне, -ння ср.;