Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

источи́тьIII сов.

1. (заставить течь, пролить) книжн., уст. вы́ліць;

2. (выделить из себя, испустить) вы́дзеліць, разлі́ць.

источи́ться сов. (износиться точением) стачы́цца, звастры́цца.

исто́чник м., прям., перен. крыні́ца, -цы ж.

источникове́дение крыніцазна́ўства, -ва ср.;

источникове́дческий крыніцазна́ўчы.

исто́шный разг. не́мы;

крича́ть исто́шным го́лосом крыча́ць не́мым го́ласам.

истоща́лый схудне́лы, змардава́ны, знясі́лены.

истоща́тьI несов.

1. (изнурять) мардава́ць; знясі́льваць;

2. (о почве) спусташа́ць, спусто́шваць, абяспло́джваць, высі́льваць;

3. (исчерпывать) вычэ́рпваць; выдатко́ўваць; расхо́даваць;

истоща́ть запа́сы вычэ́рпваць (выдатко́ўваць, расхо́даваць) запа́сы.

истоща́тьII сов. (похудеть) разг. схудне́ць, пахудзе́ць; (ослабеть) аслабе́ць; (осунуться) змарне́ць.

истоща́ться несов.

1. (доходить до потери сил) мардава́цца; знясі́львацца;

2. (терять плодородность — о почве) спусташа́цца, спусто́швацца, абяспло́джвацца, высі́львацца;

3. (исчерпываться) вычэ́рпвацца; выдатко́ўвацца, расхо́давацца;

4. (о терпении) канча́цца, зака́нчвацца;

5. страд. мардава́цца; знясі́львацца; спусташа́цца, спусто́швацца, абяспло́джвацца, высі́львацца; вычэ́рпвацца; выдатко́ўвацца; расхо́давацца, см. истоща́тьI.