источи́тьIII
1. (заставить течь, пролить)
2. (выделить из себя, испустить) вы́дзеліць, разлі́ць.
источи́тьIII
1. (заставить течь, пролить)
2. (выделить из себя, испустить) вы́дзеліць, разлі́ць.
источи́ться
исто́чник
источникове́дение крыніцазна́ўства, -ва
источникове́дческий крыніцазна́ўчы.
исто́шный
крича́ть исто́шным го́лосом крыча́ць не́мым го́ласам.
истоща́лый схудне́лы, змардава́ны, знясі́лены.
истоща́тьI
1. (изнурять) мардава́ць; знясі́льваць;
2. (о почве) спусташа́ць, спусто́шваць, абяспло́джваць, высі́льваць;
3. (исчерпывать) вычэ́рпваць; выдатко́ўваць; расхо́даваць;
истоща́ть запа́сы вычэ́рпваць (выдатко́ўваць, расхо́даваць) запа́сы.
истоща́тьII
истоща́ться
1. (доходить до потери сил) мардава́цца; знясі́львацца;
2. (терять плодородность — о почве) спусташа́цца, спусто́швацца, абяспло́джвацца, высі́львацца;
3. (исчерпываться) вычэ́рпвацца; выдатко́ўвацца, расхо́давацца;
4. (о терпении) канча́цца, зака́нчвацца;
5.