Verbum

церко́вник уст., разг. царко́ўнік, -ка м.;

церко́вница царко́ўніца, -цы ж.

церковноприхо́дский уст. царкоўнапрыхо́дскі.

церковнославяни́зм филол. царкоўнаславяні́зм, -ма м.;

церковнославя́нский царкоўнаславя́нскі;

церковнославя́нский язы́к царкоўнаславя́нская мо́ва.

церковнослужи́тель царко́ўны слу́жка.

церко́вный в разн. знач. царко́ўны.

це́рковь в разн. знач. царква́, -вы́ ж.

церопла́стика иск. цэрапла́стыка, -кі ж.

церуси́т мин. цэрусі́т, -ту м.