Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

исправи́тельница папра́ўшчыца, -цы ж.

исправи́тельно-трудово́й папра́ўча-працо́ўны.

исправи́тельный папра́ўчы;

исправи́тельные ме́ры папра́ўчыя ме́ры.

испра́вить сов.

1. (починить) папра́віць, адрамантава́ць;

2. (устранить недостатки) вы́правіць; (внести поправки) папра́віць;

испра́виться вы́правіцца;

исправле́ние ср.

1. (действие) папра́ўка, -кі ж., рамантава́нне, -ння ср.;

2. выпраўле́нне, -ння ср.; папра́ўка, -кі ж.;

3. (обязанности) выкана́нне, -ння ср.; неоконч. выко́нванне, -ння ср.; см. исправля́ть;

испра́вленный

1. папра́ўлены, адрамантава́ны;

2. вы́праўлены; папра́ўлены; см. испра́вить;

исправля́ть несов.

1. (чинить) папраўля́ць, рамантава́ць;

2. (устранять недостатки) выпраўля́ць; (вносить поправки) пра́віць;

3. (обязанности) выко́нваць;

исправля́ться

1. выпраўля́цца;

2. страд. папраўля́цца, рамантава́цца; выпраўля́цца; пра́віцца; выко́нвацца; см. исправля́ть.

испра́вник дорев. спра́ўнік, -ка м.