Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

приотстава́ть несов., разг. (тро́хі) адстава́ць.

приотста́ть сов., разг. (тро́хі) адста́ць.

приохо́тить сов., разг. прыахво́ціць, заахво́ціць;

приохо́титься прыахво́ціцца, заахво́ціцца;

приохо́титься к чте́нию прыахво́ціцца да чыта́ння (заахво́ціцца чыта́ннем);

приохо́ченный прыахво́чаны, заахво́чаны;

приохо́чивание прыахво́чванне, -ння ср., заахво́чванне, -ння ср.;

приохо́чивать несов. прыахво́чваць, заахво́чваць;

приохо́чиваться возвр., страд. прыахво́чвацца, заахво́чвацца.

припада́ть несов.

1. (приникать) прыпада́ць; (прижиматься) тулі́цца, прыту́львацца;

припада́ть к земле́ прыпада́ць да зямлі́;

припада́ть к груди́ прыпада́ць (тулі́цца, прыту́львацца) да грудзе́й;

припада́ть на коле́ни прыпада́ць на кале́ні;

2. разг. (прихрамывать) наку́льгваць, кульга́ць;

припада́ть на ле́вую но́гу наку́льгваць (кульга́ць) на ле́вую нагу́;

3. прост., уст. (болеть, недомогать) хварэ́ць; прыхво́рваць;

припада́ть к нога́м (к стопа́м) книжн., уст. кі́дацца ў но́гі.

припа́док прыпа́дак, -дку м.;