причмо́кнуть сов. прыцмо́кнуць.
причт церк. прычт, род. пры́чту м.; (клир) клір, род. клі́ру м.
причу́да ж. вы́думка, -кі ж.; (чудачество) дзіва́цтва, -ва ср.; (каприз) капры́з, -зу м.; (прихоть) обл. пры́хамаць, -ці ж.;
у него́ мно́го причу́д у яго́ мно́га дзіва́цтваў.
причу́диться сов., разг. (померещиться) зда́цца; (показаться) паказа́цца; (присниться) прысні́цца;
мне причу́дилось мне здало́ся;
причу́дливо нареч. (затейливо) вы́чварна; (замысловато) мудраге́ліста; см. причу́дливый 1;
причу́дливость
1. вы́чварнасць, -ці ж.; мудраге́лістасць, -ці ж.;
2. перабо́рлівасць, -ці ж., капры́знасць, -ці ж.; нараві́стасць, -ці ж.; см. причу́дливый;
причу́дливый
1. (затейливый) вы́чварны; (замысловатый) мудраге́лісты;
2. (капризный) перабо́рлівы, капры́зны; нараві́сты;
причу́дник разг. вы́думшчык, -ка м.; (чудак) дзіва́к, -ка́ м.;
причу́дница вы́думшчыца, -цы ж.; дзіва́чка, -кі ж.;
причу́дничать несов., разг. выдумля́ць; (чудачить) дзіва́чыць.