прича́ливать несов.
1. (привязывать) прыча́льваць, прывя́зваць;
прича́ливать ба́рку к бе́регу прыча́льваць (прывя́зваць) ба́рку да бе́рага;
2. (приставать) прыча́льваць, прыстава́ць;
парохо́д прича́ливал к при́стани парахо́д прыча́льваў (прыстава́ў) да пры́стані;
прича́лить сов.
1. (привязать) прыча́ліць, прывяза́ць, мног. папрывя́зваць;
2. (пристать) прыча́ліць, прыста́ць; см. прича́ливать;
прича́льный прыча́льны;
прича́льный кана́т прыча́льны кана́т;
прича́льная ма́чта прыча́льная ма́чта.
причаро́ванный прычарава́ны, прыва́блены;
причарова́ть сов., разг., уст. прычарава́ць, прыва́біць;
причаро́вывать несов. прычаро́ўваць, прыва́бліваць.
прича́стиеI ср., грам. дзеепрыме́тнік, -ка м.;
прича́стие настоя́щего вре́мени дзеепрыме́тнік цяпе́рашняга ча́су;
прича́стие проше́дшего вре́мени дзеепрыме́тнік про́шлага ча́су.
прича́стиеII ср.
1. (причастность) уст. прынале́жнасць, -ці ж., дачыне́нне, -ння ср., заме́шанасць, -ці ж.;
2. (обряд причащения) церк. прыча́сць, -ці ж.;
3. (вино, употребляемое при причащении) церк. прыча́сць, -ці ж.
причасти́тьI сов. (сделать участником чего-л.), уст. далучы́ць (да чаго), уключы́ць (у што).