прости́ть сов. дарава́ць (каму, чаму, што); (извинить) праба́чыць, вы́бачыць (каму, чаму);
прости́те меня́! дару́йце (праба́чце, вы́бачце) мне!;
прости́ть оби́ду дарава́ць (праба́чыць) кры́ўду;
прости́ть кого́-л. за что́-л. дарава́ць каму́-не́будзь за што-не́будзь;
◊
прости́(те)! а) вводн. сл. дару́й, дару́йце (прабача́й, прабача́йце, выбача́й, выбача́йце)!; б) (прощай) быва́й (быва́йце)!;
сказа́ть после́днее прости́ сказа́ць апо́шняе быва́й;
прости́ться
1. (с кем, с чем) развіта́цца;
2. (оказаться простительным) дарава́цца;
э́то ему́ не прости́тся гэ́та яму́ не дару́ецца.
про́стланный пасла́ны, засла́ны;
простла́ть сов., прост. пасла́ць, засла́ць.
про́сто нареч., част. про́ста;
зада́ча реша́ется про́сто зада́ча раша́ецца про́ста;
мне про́сто не удало́сь прие́хать мне про́ста не ўдало́ся прые́хаць;
про́сто-на́просто про́ста, про́ста-такі, ве́льмі про́ста;
про́сто так про́ста так;
а ла́рчик про́сто открыва́лся а разга́дка была́ про́стая.
простова́тость разг. прастава́тасць, -ці ж.; (ограниченность) абмежава́насць, -ці ж.; (недалёкость) недалёкасць, -ці ж.; (глуповатость) дурнава́тасць, -ці ж.;
простова́тый разг. прастава́ты; (ограниченный) абмежава́ны; (недалёкий) недалёкі; (глуповатый) дурнава́ты.
простоволо́сый разг. проставало́сы.
простоду́шие ср. прастаду́шнасць, -ці ж.; няхі́трасць, -ці ж.; дабраду́шнасць, -ці ж.;
простоду́шно нареч. прастаду́шна; няхі́тра; дабраду́шна;