примире́нец полит. прымірэ́нец, -нца м.;
примире́ние ср.
1. (действие) прымірэ́нне, -ння ср.;
2. (состояние) прымірэ́нне, -ння ср.; (мир) мір, род. мі́ру м.; (согласие) зго́да, -ды ж.;
примире́нческий полит. прымірэ́нчы;
примире́нчество полит. прымірэ́нства, -ва ср.;
примирённо нареч. прымі́рана; (умиротворённо) улаго́джана; уціхамі́рана; (спокойно) спако́йна;
примирённость ж. прымі́ранасць, -ці ж.; улаго́джанасць, -ці ж.; уціхамі́ранасць, -ці ж.; спако́й, -ко́ю м.;
примирённый
1. прич. прымі́раны; памі́раны;
2. прил. прымі́раны; (умиротворённый) улаго́джаны; уціхамі́раны; (спокойный) спако́йны;
примири́тель прыміры́цель, -ля м.;
примири́тельница прыміры́целька, -кі ж.;
примири́тельно нареч. прыміры́цельна;