Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

льстить несов.

1. (кому) ліслі́віць (перад кім); (хвалить) хвалі́ць (каго); (подлизываться) падлі́звацца (да каго);

2. (кому, чему — доставлять удовольствие) це́шыць (каго, што), дава́ць уце́ху (каму, чаму); ла́шчыць (каго, што); падаба́цца (каму, чаму);

э́то льсти́ло его́ самолю́бию гэ́та це́шыла яго́ самалю́бства (дава́ла ўце́ху яго́ самалю́бству);

ему́ льсти́ло внима́ние молодёжи яго́ це́шыла (яму́ дава́ла ўце́ху, яму́ падаба́лася) ува́га мо́ладзі;

льстить себя́ наде́ждой це́шыць сябе́ надзе́яй.

льсти́ться несов. ква́піцца (на што), гна́цца (за чым);

льсти́ться на де́ньги ква́піцца на гро́шы, гна́цца за граша́мі.

лья́ло техн. лія́ла, -ла ср.

льяно́сы геогр. льяно́сы, -саў ед. нет.

лэп и́ния электропереда́чи) лэп (лі́нія электраперада́чы) нескл., ж.;

лэповец разг. лэ́павец, -паўца м.

люб в знач. сказ., разг. лю́бы; (милый) мі́лы;

ты люб мне ты лю́бы (мі́лы) мне;

люба (возлюбленная) фольк. каха́ная, -най ж., лю́бая, -бай ж., мі́лая, -лай ж.

лю́банский лю́банскі.

Лю́банский райо́н Лю́банскі раён.