Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

мирво́лить несов., разг. патура́ць.

мирза́ мірза́, -зы́ м.

мириа́ды мн., книжн. мірыя́ды, -рыя́д, про́цьма, -мы ж., бе́зліч, -чы ж.

ми́рика бот. мі́рыка, -кі ж.

мири́ть несов. міры́ць;

мири́ться міры́цца.

ми́рно нареч.

1. мі́рна;

2. (спокойно) спако́йна; (тихо) ці́ха; (добродушно) лаго́дна; см. ми́рный;

ми́рный

1. мі́рны;

ми́рный догово́р, тракта́т мі́рны дагаво́р, тракта́т;

ми́рная конфере́нция мі́рная канферэ́нцыя;

ми́рные перегово́ры мі́рныя перагаво́ры;

ми́рное вре́мя мі́рны час;

ми́рный труд мі́рная пра́ца;

ми́рная бесе́да мі́рная гу́тарка;

2. (спокойный) спако́йны; (тихий) ці́хі; (добродушный) лаго́дны;

ми́рный сон спако́йны сон;

ми́рное настрое́ние лаго́дны настро́й;

ми́рный хара́ктер мі́рны хара́ктар.

ми́ро церк. мі́ра, -ра ср., мн. нет;

одни́м ми́ром ма́заны адны́м мі́рам ма́заны.

мирова́я сущ. мірава́я, -во́й ж.;

пойти́ на мирову́ю пайсці́ на міраву́ю.