Verbum

бе́дняк бядня́к род. бедняка́ м.;

бедня́цкий бядня́цкі;

бедня́чество бядня́цтва, -ва ср., мн. нет;

бедня́чка бядня́чка, -кі ж.

бедова́ть несов., обл. гарава́ць, цярпе́ць няста́чу.

бедо́вый разг. адча́йны, сме́лы, гарэ́зны, сваво́льны; разг. (редко) бядо́вы.

бедоку́р разг. праку́да, -ды м., праку́днік, -ка м.; (озорник) гарэ́за, -зы м., гарэ́знік, -ка м., сваво́льнік, -ка м.;

бедоку́рить несов. праку́дзіць, гарэ́заваць, сваво́ліць;

бедоку́рка праку́дніца, -цы ж., гарэ́за, -зы ж., гарэ́зніца, -цы ж., сваво́льніца, -цы ж.

бедола́га м. и ж., прост. бедачы́на, -ны м., гаро́тнік, -ка м., гаро́тніца, -цы ж., небара́ка, -кі м. и ж.