Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

прилучи́ть сов., обл. (привлечь, приманить) прылучы́ць;

прилучи́ться

1. (случиться, произойти) зда́рыцца;

прилучи́лась беда́ зда́рылася бяда́;

2. (быть, оказаться где-л. случайно) прылучы́цца, тра́піцца, натра́піцца;

тут прилучи́лся како́й-то челове́к тут прылучы́ўся (тра́піўся, натра́піўся) не́йкі чалаве́к.

прильну́ть сов.

1. (плотно прижаться) прытулі́цца; прыгарну́цца, прыхіну́цца, прыхілі́цца; (приникнуть) прыпа́сці;

2. разг. (прилипнуть, пристать) прылі́пнуць; прыста́ць;

3. перен., разг. (примкнуть) прымкну́ць; далучы́цца.

прилю́дно нареч. прылю́дна.

приля́пать сов., прост. (небрежно, грубо приделать) прыля́паць, прыляпі́ць;

приля́пывать несов. прыля́пваць, прыле́пліваць, прыляпля́ць;

приля́пываться страд. прыля́пвацца, прыле́плівацца, прыляпля́цца.

при́ма в разн. знач. пры́ма, -мы ж.

примадо́нна театр., уст. прымадо́нна, -нны ж.

прима́занный прыма́заны;