пры́снуть сов., разг.
1. пы́рснуць;
2. (со смеху) фы́ркнуць; см. пры́скать.
пры́ткий разг. (быстрый, резвый) жва́вы, бы́стры; (бойкий) бо́йкі; (ловкий) спры́тны;
пры́тко нареч. жва́ва, бы́стра; бо́йка; спры́тна;
пры́ткость ж., разг. жва́васць, -ці ж., быстрата́, -ты́ ж.; бо́йкасць, -ці ж.; спрыт, род. спры́ту м., спры́тнасць, -ці ж.; см. пры́ткий.
прыть ж., разг. спрыт, род. спры́ту м.;
отку́да у него́ така́я прыть? адку́ль у яго́ такі́ спрыт?;
◊
во всю прыть з усі́х сіл, як мага́, як вы́сцігнуць (бе́гчы, імча́цца і да таго́ падо́бнае).
прыщ прышч, род. прышча́ м., прышчы́нак, -нка м.;
прыща́веть несов., разг. прышча́вець;
прыща́вость разг. прышчава́тасць, -ці ж.;