Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

испыта́тельный

1. выпрабава́льны; (исследовательский) дасле́дчы;

испыта́тельный пери́од выпрабава́льны перы́яд;

2. (экзаменационный) іспы́тны;

испыта́тельский

1. выпрабава́льніцкі; дасле́дніцкі, дасле́дчыцкі;

2. экзамена́тарскі;

испыта́ть сов.

1. вы́прабаваць (каго, што), праве́рыць (каго, што), зрабі́ць іспы́ты (каму, чаму); (исследовать) дасле́даваць;

2. (что — изведать) зазна́ць, зве́даць; (претерпеть — ещё) перане́сці; (почувствовать — ещё) адчу́ць; (пережить) перажы́ць; (узнать) пазна́ць;

испыту́емая сущ. падвыпрабава́льная, -най ж.; (экзаменующаяся) падыспы́тная, -най ж.;

испыту́емый

1. прич., прил. выпрабава́льны; (исследуемый) дасле́дчы;

2. сущ. падвыпрабава́льны, -нага м.; (экзаменующийся) падыспы́тны, -нага м.;

испыту́юще нареч. дапы́тліва;

испыту́ющий прил. дапы́тлівы; выпрабава́льны;

испыту́ющий взгляд дапы́тлівы (выпрабава́льны) по́зірк;

испы́тывать несов.

1. выпрабо́ўваць (каго, што), правяра́ць (каго, што), рабі́ць іспы́ты (каму, чаму); (экзаменовать) іспы́тваць (каго); (исследовать) дасле́даваць;

2. (что — изведывать) зазнава́ць, зве́дваць; (претерпевать — ещё) перано́сіць; (чувствовать — ещё) адчува́ць; (переживать) перажыва́ць; (узнавать) пазнава́ць;

испы́тывать влече́ние (к чему) адчува́ць ця́гу (да чаго);

испы́тывать наслажде́ние адчува́ць (зве́дваць, зазнава́ць) асало́ду;

испы́тывать нужду́ (в ком, чём) адчува́ць патрэ́бу (у кім, чым);

испы́тывать удово́льствие (от кого, чего) адчува́ць (зазнава́ць) задавальне́нне (ад каго, чаго);

испы́тываться страд.

1. выпрабо́ўвацца, правяра́цца; дасле́давацца; іспы́твацца;

2. зазнава́цца, зве́двацца; перано́сіцца; адчува́цца; перажыва́цца; пазнава́цца; см. испы́тывать.

испя́тнанный разг. спля́млены, запля́млены;