Verbum

притво́ра м. и ж., разг. прытво́ршчык, -ка м., прытво́ршчыца, -цы ж.

притво́ренный прычы́нены;

притвори́ть сов. прычыні́ць.

притвори́ться​^I сов. (затвориться) прычыні́цца.

притвори́ться​^II сов. (представиться кем-, чем-л.) прыкі́нуцца, прытвары́цца; см. притворя́ться​^II.

притво́рно нареч. прытво́рна; (неискренно) няшчы́ра;

притво́рность прытво́рнасць, -ці ж.; няшчы́расць, -ці ж.;

притво́рный прытво́рны; (неискренний) няшчы́ры;

притво́рные слёзы прытво́рныя (няшчы́рыя) слёзы;

притво́рство прытво́рства, -ва ср.; прыкі́дванне, -ння ср.;

притво́рщик прытво́ршчык, -ка м.;