Verbum

прита́чивать​^I несов., портн., сапожн. прышыва́ць; (удлинять — ещё) прыто́чваць.

прита́чивать​^II несов., техн. прыто́чваць.

прита́чиваться​^I несов., страд., портн., сапожн. прышыва́цца; прыто́чвацца.

прита́чиваться​^II несов., страд., техн. прыто́чвацца.

прита́чка ж., портн., сапожн. прышы́ўка, -кі ж., прышыва́нне, -ння ср.; прыто́чка, -кі ж., прыто́чванне, -ння ср.; см. прита́чивать​^I;

притачно́й прышыўны́.

прита́щенный прыця́гнены, прыця́гнуты, мног. папрыця́гваны, прывало́чаны, мног. папрывалака́ны;

притащи́ть сов., разг. прыцягну́ць, мног. папрыця́гваць, прывалачы́, мног. папрывалака́ць;

притащи́ться прыцягну́цца, мног. папрыця́гвацца, прывалачы́ся, мног. папрывалака́цца.

притво́р м.

1. церк. прытво́р, -ра м., бабі́нец, -нца м.;

2. (двери, ставни) обл., спец. ство́рка, -кі ж.;

3. (место, где соединяются створки, двери, окна и т. п.) разг. стык, род. сты́ку м.