прору́бка ж.
1. прасячэ́нне, -ння ср.; неоконч. прасяка́нне, -ння ср.;
2. прару́бка, -кі ж., прару́бліванне, -ння ср.; см. проруба́ть;
прору́бленный
1. прасе́чаны, мног. папрасяка́ны;
2. прару́блены; см. проруби́ть.
про́рубь пало́нка, -кі ж.; про́ламка, -кі ж., обл. пе́лька, -кі ж.
прору́ха ж., разг. (ошибка) памы́лка, -кі ж.; про́мах, -ху м.;
◊
и на стару́ху быва́ет прору́ха посл. ≅ конь на чатыро́х нага́х, і то спатыка́ецца; і хі́тры ліс у па́стку трапля́е; і на дзе́ўку грэх быва́е.
проры́в в разн. знач. прары́ў, -ры́ву м.;
проры́в плоти́ны прары́ў плаці́ны;
проры́в фро́нта воен. прары́ў фро́нту;
ликвиди́ровать проры́в перен. ліквідава́ць прары́ў.
прорыва́ниеI
1. прарыва́нне, -ння ср., прадзіра́нне, -ння ср.;
2. прарыва́нне, -ння ср.; см. прорыва́тьI.
прорыва́ниеII прако́пванне, -ння ср.; прарыва́нне, -ння ср.; см. прорыва́тьII.
прорыва́тьI несов. (к прорва́ть)
1. (продырявливать) прарыва́ць, прадзіра́ць;
2. в др. знач. прарыва́ць; см. прорва́ть.
прорыва́тьII несов. (к проры́ть) прако́пваць; (рылом — о животных) прарыва́ць.
прорыва́тьсяI несов.
1. (продырявливаться) прарыва́цца, прадзіра́цца;
2. в др. знач. прарыва́цца;
3. страд. прадзіра́цца; прарыва́цца; см. прорыва́тьI.