Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

горемы́чный гаро́тны; разг. гарапа́шны.

горе́ние в разн. знач. гарэ́нне, -ння ср.

го́ренка ж., уменьш.-ласк., уст., обл. святлі́чка, -кі ж., пако́йчык, -ка м.

го́рести мн. няшча́сці, -цяў, ед. няшча́сце, -ця ср.; няго́ды, род. няго́д, ед. няго́да, -ды ж.; го́ра, -ра ср.;

го́рестно нареч. гаро́тна; го́рка; тужлі́ва, жа́ласна;

го́рестный (полный горя) гаро́тны; го́ркі; (выражающий скорбь) тужлі́вы; жа́ласны;

го́ресть ж. жаль, род. жа́лю м., го́ра, -ра ср.

горе́ть несов., в разн. знач. гарэ́ць; (о жжении — ещё) пячы́;

дрова́ горя́т дро́вы гара́ць;

щёки горя́т шчо́кі гара́ць;

горе́ть жела́нием гарэ́ць жада́ннем;

гори́т во рту пячэ́ ў ро́це;

гори́т лицо́ гары́ць твар;

голова́ (душа́) гори́т галава́ (душа́) гары́ць;

де́ло (рабо́та) гори́т рабо́та гары́ць;

земля́ гори́т под нога́ми зямля́ гары́ць пад нага́мі;

не гори́т (не спеши) не гары́ць;

глаза́ горя́т во́чы гара́ць.

го́рец го́рац, -рца м.

горе́ц бот. драсён, -сну́ м.