го́ре ср.
1. (печаль) го́ра, -ра ср.;
2. (несчастье) го́ра, -ра ср., бяда́, -ды́ ж.;
го́ре в том, что… бяда́ ў тым, што…;
3. (в сложных словах с сущ.) разг. го́ра;
го́ре-охо́тник ирон. го́ра-паляўні́чы;
◊
го́ре мне! го́ра мне!;
к моему́ го́рю на маё го́ра, на маю́ бяду́;
уби́тый го́рем прыгне́чаны го́рам, (опечаленный) засму́чаны;
ему́ (ей) и го́ря ма́ло яму́ (ёй) і го́ра ма́ла, яму́ (ёй) хоць бы што;
го́ре от ума́ го́ра ад ро́зуму;
помо́чь го́рю дапамагчы́ го́ру;
с го́рем попола́м з го́рам папала́м;
горева́ние
1. бедава́нне, -ння ср.;
2. гарава́нне, -ння ср.; см. горева́ть;
горева́ть несов.
1. сумава́ць, тужы́ць; бедава́ць;
не горю́й! не бяду́й!;
2. (жить в нужде, бедствовать) прост. гарава́ць.
горе́лка (прибор) гарэ́лка, -кі ж.
горе́лки (игра) гарэ́лкі, -лак ед. нет.
горе́лое сущ. гарэ́лае, -лага ср.;
горелье́ф иск. гарэлье́ф, -фа м.;
горелье́фный гарэлье́фны.
горемы́ка разг. гаро́тнік, -ка м.;