прорыва́тьII несов. (к проры́ть) прако́пваць; (рылом — о животных) прарыва́ць.
прорыва́тьсяI несов.
1. (продырявливаться) прарыва́цца, прадзіра́цца;
2. в др. знач. прарыва́цца;
3. страд. прадзіра́цца; прарыва́цца; см. прорыва́тьI.
проры́вка ж.
1. прако́пка, -кі ж., прако́пванне, -ння ср., капа́нне, -ння ср.; см. прорыва́тьII;
2. с.-х. прары́ўка, -кі ж., прарэ́джванне, -ння ср.;
проры́вка всхо́дов са́харной свёклы прарэ́джванне (прары́ўка) усхо́даў цукро́вых бурако́ў.
прорыда́ть сов. прарыда́ць.
прорыси́ть сов. прае́хаць ры́ссю.
проры́скать сов.
1. (пробегать) разг. праго́йсаць, прабе́гаць;
2. (проискать) разг. прашна́рыць;
3. мор. прары́скаць.
проры́тие ср. прако́пка, -кі ж.; неоконч. прако́пванне, -ння ср., капа́нне, -ння ср.;
проры́тый пракапа́ны, мног. папрако́пваны; прары́ты, мног. папрарыва́ны; см. проры́ть.