Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

проруби́ть сов.

1. в разн. знач. прасячы́, мног. папрасяка́ць;

проруби́ть сте́ну прасячы́ сцяну́;

проруби́ть окно́ прасячы́ акно́;

проруби́ть про́секу прасячы́ прасе́ку;

2. горн. прарубі́ць;

проруби́ться

1. в разн. знач. прасячы́ся;

проруби́ться сквозь ча́щу ле́са прасячы́ся праз гушча́р ле́су;

ко́нница проруби́лась сквозь ряды́ неприя́теля ко́нніца прасе́клася праз рады́ непрыя́целя;

2. горн. прарубі́цца.

прору́бка ж.

1. прасячэ́нне, -ння ср.; неоконч. прасяка́нне, -ння ср.;

2. прару́бка, -кі ж., прару́бліванне, -ння ср.; см. проруба́ть;

прору́бленный

1. прасе́чаны, мног. папрасяка́ны;

2. прару́блены; см. проруби́ть.

про́рубь пало́нка, -кі ж.; про́ламка, -кі ж., обл. пе́лька, -кі ж.

прору́ха ж., разг. (ошибка) памы́лка, -кі ж.; про́мах, -ху м.;

и на стару́ху быва́ет прору́ха посл. ≅ конь на чатыро́х нага́х, і то спатыка́ецца; і хі́тры ліс у па́стку трапля́е; і на дзе́ўку грэх быва́е.

проры́в в разн. знач. прары́ў, -ры́ву м.;

проры́в плоти́ны прары́ў плаці́ны;

проры́в фро́нта воен. прары́ў фро́нту;

ликвиди́ровать проры́в перен. ліквідава́ць прары́ў.

прорыва́ниеI

1. прарыва́нне, -ння ср., прадзіра́нне, -ння ср.;

2. прарыва́нне, -ння ср.; см. прорыва́тьI.

прорыва́ниеII прако́пванне, -ння ср.; прарыва́нне, -ння ср.; см. прорыва́тьII.

прорыва́тьI несов. (к прорва́ть)

1. (продырявливать) прарыва́ць, прадзіра́ць;

2. в др. знач. прарыва́ць; см. прорва́ть.