Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

пристыко́вывание прыстыко́ўванне, -ння ср.;

пристыко́вывать несов. прыстыко́ўваць;

пристыко́вываться возвр., страд. прыстыко́ўвацца.

присты́нуть и присты́ть сов., прост. прысты́ць.

пристя́жка ж.

1. (вид запряжки) прыпрэ́жка, -кі ж.;

2. (упряжь для пристяжной лошади) во́рчык, -ка м.;

запряга́ть в пристя́жку запрага́ць на во́рчык;

запря́чь ло́шадь в пра́вую пристя́жку запрэ́гчы (прыпрэ́гчы) каня́ на пра́вы во́рчык, прыпрэ́гчы каня́ спра́ва;

ходи́ть на пристя́жке хадзі́ць на во́рчыку (у прыпрэ́жцы);

3. см. пристяжна́я;

пристяжна́я ж., сущ. прыпражны́ конь, прыпражны́, -но́га м.;

пристяжно́й

1. прыпражны́;

2. сущ. прыпражны́, -но́га м., прыпражны́ конь.

присуди́ть сов., в разн. знач. прысудзі́ць; см. присужда́ть.

присужда́ть несов., в разн. знач. прысу́джваць;

присужда́ть к заключе́нию прысу́джваць да зняво́лення;

присужда́ть пе́рвую пре́мию прысу́джваць пе́ршую прэ́мію;

присужда́ться страд. прысу́джвацца;