Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

приказа́ть сов.

1. (отдать приказ) загада́ць; (распорядиться) распарадзі́цца;

команди́р приказа́л вы́ступить с рассве́том камандзі́р загада́ў вы́ступіць на світа́нні;

2. уст. (завещать) адда́ць (перада́ць) у спа́дчыну; завяшча́ць;

приказа́л до́лго жить уст. наказа́ў до́ўга жыць;

что прика́жете? уст. што загада́еце?;

как прика́жете уст. як загада́еце (як ска́жаце, як хо́чаце);

как прика́жете вас понима́ть? як загада́еце (як дазво́ліце, як трэ́ба) вас разуме́ць?;

что прика́жешь де́лать, е́сли…? што ты бу́дзеш рабі́ць, калі́…?

прика́зный

1. прил. зага́дны;

2. прил., ист. прыка́зны;

прика́зные лю́ди прыка́зныя лю́дзі;

3. прил. (канцелярский) уст., пренебр. канцыля́рскі;

прика́зный стиль канцыля́рскі стыль;

4. сущ., ист. прыка́зны, -нага м.

прика́зчик уст.

1. (в лавке) прыка́зчык, -ка м.; прадаве́ц, -даўца́ м.;

2. (в имении) акано́м, -ма м.;

прика́зчица уст.

1. (в лавке) прыка́зчыца, -цы ж.; прадаўшчы́ца, -цы ж.;

2. (в имении) акано́мка, -кі ж.;

прика́зчицкий прост., прика́зчичий прыка́зчыцкі.

прика́зывание зага́дванне, -ння ср.; распараджэ́нне, -ння ср.; см. прика́зывать 1;

прика́зывать несов.

1. (отдавать распоряжение) зага́дваць; распараджа́цца;

2. (завещать) уст. аддава́ць (перадава́ць) у спа́дчыну; завяшча́ць; см. приказа́ть;

прика́зываться страд. зага́двацца; см. прика́зывать 1.

прика́лывание прыко́лванне, -ння ср.; прышпі́льванне, -ння ср.; см. прика́лывать 1;

прика́лывать несов.

1. (прикреплять булавкой) прыко́лваць; прышпі́льваць;

2. (убивать чем-л. колющим, режущим) прыко́лваць;