Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

пристава́ние

1. прыстава́нне, -ння ср.; прыліпа́нне, -ння ср.;

2. прыстава́нне, -ння ср.;

3. прыстава́нне, -ння ср.; чапля́нне, -ння ср.;

4. прыстава́нне, -ння ср., далучэ́нне, -ння ср.;

5. прыстава́нне, -ння ср.; прыча́льванне, -ння ср.; см. пристава́ть 1—5;

пристава́ть несов.

1. прыстава́ць; (о липком и красящем) бра́цца (за што); (липнуть, прилипать) лі́пнуць, прыліпа́ць;

кра́ска хорошо́ пристава́ла к тка́ни фа́рба до́бра бра́лася за ткані́ну;

2. (о болезни) разг. прыстава́ць;

3. (обращаться к кому-л. с назойливостью) разг. прыстава́ць; чапля́цца;

пристава́ть с вопро́сами прыстава́ць з пыта́ннямі;

не пристава́й! не прыстава́й (не чапля́йся)!;

4. (присоединяться) прыстава́ць, далуча́цца;

5. (причаливать) прыстава́ць, прыча́льваць;

ло́дка пристаёт к бе́регу ло́дка прыстае́ да бе́рага;

6. (останавливаться, располагаться) прост., уст. спыня́цца;

7. обл. (уставать, утомляться) прыстава́ць, стамля́цца.

приста́вить сов.

1. прыста́віць;

2. портн. прытачы́ць, надтачы́ць;

приста́вка ж.

1. портн. надто́чка, -кі ж.; неоконч. прыто́чванне, -ння ср., надто́чванне, -ння ср.;

2. (то, что приставляется, приделывается) прыста́ўка, -кі ж.;

3. грам. прыста́ўка, -кі ж.

приста́вленный

1. прыста́ўлены;

2. прыто́чаны, надто́чаны; см. приста́вить.

приставля́ть несов.

1. прыстаўля́ць;

2. портн. прыто́чваць, надто́чваць;

приставля́ться страд.

1. прыстаўля́цца;

2. прыто́чвацца, надто́чвацца; см. приставля́ть;

приставно́й прыстаўны́.

приста́вочный в разн. знач. прыста́вачны.

при́стально нареч. пі́льна, ува́жліва;