Verbum

прогнати́ческий прагнаты́чны.

прогна́ть сов., в разн. знач. прагна́ць, мног. папраганя́ць; (промчаться — ещё) прамча́цца; (пробить — ещё) прабі́ць, мног. папрабіва́ць;

прогна́ть и́з дому прагна́ць з до́му;

прогна́ть ску́ку прагна́ць нуду́;

прогна́ть гвоздь сквозь сте́ну прагна́ць (прабі́ць) цвік праз сцяну́;

◊

прогна́ть сквозь строй ист. прагна́ць праз строй.

прогне́ванный угне́ўлены;

прогне́вать сов., уст. угняві́ць;

прогне́ваться загне́вацца, угняві́цца;

◊

не прогне́вайся (прогне́вайтесь) уст. не загне́вайся (загне́вайцеся);

прогневи́ть сов., уст. угняві́ць.

прогнива́ть несов., прям., перен. прагніва́ць.

прогни́вший прил. прагні́лы.

прогни́ть сов. прагні́сці, прагні́ць, мног. папрагніва́ць.

прогно́з прагно́з, -зу м.;