Verbum

присочинённый

1. прысачынёны;

2. вы́думаны; прыма́нены, прылга́ны, прыхлу́шаны; см. присочини́ть;

присочини́ть сов.

1. (сочинить вдобавок к чему-л.) прысачыні́ць;

2. (выдумать, приврать) вы́думаць, прымані́ць, прылга́ць, прыхлусі́ць;

присочиня́ть несов.

1. прысачыня́ць;

2. выдумля́ць, мані́ць, ілга́ць, (после гласных) лгаць, мані́ць; см. присочини́ть.

приспа́ть сов. (нечаянно придушить во время сна) прост. прыспа́ць.

приспева́ть несов.

1. прост. падыхо́дзіць, падаспява́ць;

2. разг. надыхо́дзіць, настава́ць; см. приспе́ть.

приспе́ть сов.

1. (подоспеть) прост. надысці́, падаспе́ць;

2. (настать) разг. надысці́, наста́ць;

час его́ приспе́л час яго́ надышо́ў (наста́ў).

приспе́шник книжн. памага́ты, -тага м.; саўдзе́льнік, -ка м.;

приспе́шница памага́тая, -тай ж.; саўдзе́льніца, -цы ж.

приспе́шничать несов., презр. прыслу́жвацца (перад кім), удыга́ць (перад кім).

приспи́чить сов., безл., прост. прыспі́чыць;

приспи́чило е́хать сего́дня прыспі́чыла е́хаць сёння.