присна́щивать несов.
1. мор. прысна́шчваць;
2. разг. (прилаживать) прыла́джваць; (пристраивать) прымо́шчваць;
присна́щиваться прост.
1. (пристраиваться, помещаться) прымо́шчвацца;
2. (присоединяться) далуча́цца, прыстава́ць; см. приснасти́ться;
3. страд. прысна́шчвацца; прыла́джвацца; прымо́шчвацца; см. присна́щивать.
при́сные мн., сущ., разг., пренебр. (близкие) блі́зкія, -кіх; (приспешники) паслугачы́, -чо́ў, памага́тыя, -тых, прыслу́жнікі, -каў; (сторонники) прыхі́льнікі, -каў.
при́сный книжн., уст. ве́чны, заўсёдны, заўсёдашні.
присоба́чивать несов. прысаба́чваць;
присоба́чить сов., груб., прост. прысаба́чыць.
присове́тованный нара́ены, пара́ены, пара́джаны;
присове́товать сов., уст., прост. нара́іць, пара́іць, пара́дзіць.
присовокупи́ть сов., книжн.
1. (присоединить) далучы́ць, мног. падалуча́ць;
2. (сказать что-л. в добавление) дада́ць;
присовокупле́ние ср.
1. (действие) далучэ́нне, -ння ср.; дадава́нне, -ння ср.;
2. (присовокуплённая вещь) дада́так, -тку м.;
с присовокупле́нием докуме́нтов канц., уст. з далучэ́ннем (з дада́ткам) дакуме́нтаў, дадаючы́ (далуча́ючы) дакуме́нты;