причита́ющийся прил. нале́жны.
причмо́кивание прыцмо́кванне, -ння ср.;
причмо́кивать несов. прыцмо́кваць;
причмо́кнуть сов. прыцмо́кнуць.
причт церк. прычт, род. пры́чту м.; (клир) клір, род. клі́ру м.
причу́да ж. вы́думка, -кі ж.; (чудачество) дзіва́цтва, -ва ср.; (каприз) капры́з, -зу м.; (прихоть) обл. пры́хамаць, -ці ж.;
у него́ мно́го причу́д у яго́ мно́га дзіва́цтваў.
причу́диться сов., разг. (померещиться) зда́цца; (показаться) паказа́цца; (присниться) прысні́цца;
мне причу́дилось мне здало́ся;
причу́дливо нареч. (затейливо) вы́чварна; (замысловато) мудраге́ліста; см. причу́дливый 1;