Verbum

причиня́ться страд. прычыня́цца; рабі́цца; прыно́сіцца.

причисле́ние прылічэ́нне, -ння ср.

причи́сленный в разн. знач. прылі́чаны;

причи́слить сов., в разн. знач. прылічы́ць;

причи́слиться прылічы́цца;

причисля́ть несов., в разн. знач. прылі́чваць, прыліча́ць;

причисля́ть проце́нты к капита́лу прылі́чваць (прыліча́ць) працэ́нты да капіта́лу;

причисля́ть к во́инской ча́сти прылі́чваць (прыліча́ць) да во́інскай ча́сці;

причисля́ть к выдаю́щимся учёным прылі́чваць (прыліча́ць) да выда́тных вучо́ных;

причисля́ться возвр., страд. прылі́чвацца, прыліча́цца.

причита́ние галашэ́нне, -ння ср.;

причита́ть несов. галасі́ць.

причита́ться несов. нале́жаць;

с вас причита́ется разг. з вас нале́жыць;