Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

причеса́ться прычаса́цца, мног. папрычэ́свацца, зачаса́цца, мног. пазачэ́свацца.

приче́сть сов.

1. (причислить к числу кого-, чего-л.) уст. залічы́ць; адне́сці;

2. (присчитать) прост. прылічы́ць.

при́четI м. (причитание), обл. галашэ́нне, -ння ср.

при́четII, см. причт.

приче́тник церк. псало́мшчык, -ка м., дзяк, род. дзяка́ м., дзячо́к, -чка́ м.

причём союз, в разн. знач. прычы́м;

при шко́ле хоро́ший сад, причём большинство́ дере́вьев шко́льники посади́ли са́ми пры шко́ле до́бры сад, прычы́м бо́льшасць дрэў шко́льнікі пасадзі́лі са́мі.

причёсанный прич., прил. прычаса́ны, прычэ́саны, мног. папрычэ́сваны, зачаса́ны, зачэ́саны, мног. пазачэ́сваны.

причёска ж.

1. (действие) прычэ́сванне, -ння ср., зачэ́сванне, -ння ср.;

2. прычо́ска, -кі ж.

причёсывание прычэ́сванне, -ння ср., зачэ́сванне, -ння ср.;

причёсывать несов. прычэ́сваць, зачэ́сваць;