Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

причарова́ть сов., разг., уст. прычарава́ць, прыва́біць;

причаро́вывать несов. прычаро́ўваць, прыва́бліваць.

прича́стиеI ср., грам. дзеепрыме́тнік, -ка м.;

прича́стие настоя́щего вре́мени дзеепрыме́тнік цяпе́рашняга ча́су;

прича́стие проше́дшего вре́мени дзеепрыме́тнік про́шлага ча́су.

прича́стиеII ср.

1. (причастность) уст. прынале́жнасць, -ці ж., дачыне́нне, -ння ср., заме́шанасць, -ці ж.;

2. (обряд причащения) церк. прыча́сць, -ці ж.;

3. (вино, употребляемое при причащении) церк. прыча́сць, -ці ж.

причасти́тьI сов. (сделать участником чего-л.), уст. далучы́ць (да чаго), уключы́ць (у што).

причасти́тьII сов. (дать причастие) церк. прычасці́ць.

причасти́ться сов., уст., церк. прычасці́цца.

прича́стность ж. дачыне́нне, -ння ср. (да каго, да чаго), прычы́ннасць, -ці ж. (да каго, да чаго), прычыне́нне, -ння ср. (да каго, да чаго); прынале́жнасць, -ці ж. (да каго, да чаго), заме́шанасць, -ці ж. (у чым); удзе́л, -лу м. (у чым); звя́занасць, -ці ж. (з чым); см. прича́стныйII.

прича́стныйI грам. дзеепрыме́тны;

прича́стный оборо́т дзеепрыме́тнае словазлучэ́нне.

прича́стныйII (имеющий отношение) які́ (што) ма́е дачыне́нне (да каго, да чаго), які́ (што) прычыня́ецца (да каго, да чаго); заме́шаны (у чым); звя́заны (з чым);

быть прича́стным к иску́сству мець дачыне́нне (прычыня́цца) да маста́цтва;

быть прича́стным к де́лу быць заме́шаным у спра́ве;

быть прича́стным к чему́-л. мець дачыне́нне (прычыня́цца) да чаго́-небудзь;

он к ним не прича́стен ён з і́мі не звя́заны.