прице́п м.
1. (действие) спец. прычэ́пка, -кі ж., прычэ́пліванне, -ння ср.;
2. (повозка, вагон) прычэ́п, -па м.;
прицепи́ть сов., в разн. знач. прычапі́ць, мног. папрычэ́пліваць, папрычапля́ць; см. прицепля́ть;
прицепи́ться прям., перен. прычапі́цца;
прице́пка ж.
1. (действие) прычэ́пка, -кі ж., мн. нет, прычэ́пліванне, -ння ср.;
2. (повозка, вагон) прост., спец. прычэ́п, -па м.; см. прице́п 2;
3. (прицепленная к чему-л. вещь, крючок, петля) разг. прычэ́пка, -кі ж.; кручо́к, -чка́ м.; пятля́, -лі́ ж.;
4. (придирка) перен., разг. прычэ́пка, -кі ж.; зачэ́пка, -кі ж.;
прице́пленный прычэ́плены, мног. папрычэ́пліваны, папрычапля́ны;
прицепля́ть несов., в разн. знач. прычэ́пліваць, прычапля́ць;
прицепля́ть доба́вочный ваго́н к по́езду прычапля́ць дадатко́вы ваго́н да цягніка́;
прицепля́ть на грудь бант разг. прычапля́ць на гру́дзі бант;
прицепля́ться возвр., страд., прям., перен. прычэ́плівацца, прычапля́цца.
прицепно́й прычапны́;
прицепно́й ваго́н прычапны́ ваго́н.
прице́почный прычэ́пачны;
прице́пщик прычэ́пшчык, -ка м.;