прице́л м.
1. (действие — прицеливание) прыцэ́л, -лу м., мн. нет; прыцэ́льванне, -ння ср., мн. нет;
ли́ния прице́ла лі́нія прыцэ́лу (прыцэ́львання);
2. (приспособление) прыцэ́л, -ла м.;
ра́мка прице́ла ра́мка прыцэ́ла;
опти́ческий прице́л апты́чны прыцэ́л;
постоя́нный прице́л пастая́нны прыцэ́л;
◊
взять на прице́л узя́ць на прыцэ́л;
прице́ливание прыцэ́льванне, -ння ср.; нацэ́льванне, -ння ср.;
прице́ливать несов., прост. прыцэ́льваць; нацэ́льваць;
прице́ливаться прям., перен. прыцэ́львацца; нацэ́львацца;
прице́лить сов., прост. прыцэ́ліць; нацэ́ліць;
прице́литься прям., перен. прыцэ́ліцца; нацэ́ліцца.
прице́льно нареч. прыцэ́льна;
прице́льный прыцэ́льны;
прице́льные приспособле́ния прыцэ́льныя прыстасава́нні (прыла́ды).
прице́ниваться несов. прыцэ́ньвацца;
прицени́ться сов., разг. прыцані́цца.