наважде́ние насланнё, -ння́ ср., насла́нне, -ння ср.
нава́жий нава́гавы; (из наваги) з нава́гі;
нава́жья уха́ ю́шка з нава́гі.
нава́ксить сов. наваксава́ць;
нава́кшенный наваксава́ны.
нава́л м.
1. (действие) нава́льванне, -ння ср.; накі́дванне, -ння ср.;
2. (груда, куча) нава́л, -лу м.;
3. мор. нава́л, -лу м.;
нава́ленный нава́лены; накі́даны, мног. панакіда́ны, панакі́дваны;
нава́ливание нава́льванне, -ння ср.; накі́дванне, -ння ср.;
нава́ливать несов.
1. разг. нава́льваць; накіда́ць, накі́дваць; (чем-л. тяжёлым) прыва́льваць, наваро́чваць, прыціска́ць;
2. (набрасывать в беспорядке) нава́льваць;
нава́ливаться
1. нава́львацца; (налегать) наляга́ць;
2. (набрасываться с жадностью) прост. нава́львацца, накіда́цца, накі́двацца;
3. (нападать во множестве) разг. нава́львацца, накіда́цца, накі́двацца; (насыпаться) насыпа́цца;
4. страд. нава́львацца; накіда́цца, накі́двацца; прыва́львацца, наваро́чвацца, прыціска́цца; см. нава́ливать;
навали́ть сов.
1. навалі́ць, мног. панава́льваць; накі́даць, мног. панакіда́ць, панакі́дваць; (привалить) навярну́ць, мног. панаваро́чваць; прыці́снуць, мног. папрыціска́ць;
2. (набросать в беспорядке) навалі́ць, мног. панава́льваць;