Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

приуро́чивать несов. прымярко́ўваць, прызнача́ць, прыстасо́ўваць; (относить к какому-л. времени) адно́сіць; см. приуро́чить;

приуро́чиваться страд. прымярко́ўвацца, прызнача́цца, прыстасо́ўвацца; адно́сіцца;

приуро́чить сов. прымеркава́ць, прызна́чыць, прыстасава́ць; (отнести к какому-л. времени) адне́сці;

приуро́чить изда́ние кни́ги к юбиле́ю писа́теля прымеркава́ць выда́нне кні́гі да юбіле́ю пісьме́нніка;

по не́которым при́знакам э́ту ру́копись мо́жно приуро́чить к трина́дцатому ве́ку па некато́рых адзна́ках гэ́ты ру́капіс мо́жна адне́сці да трына́ццатага стаго́ддзя.

приуса́дебный прысядзі́бны;

приуса́дебная земля́ прысядзі́бная зямля́;

приуса́дебный уча́сток прысядзі́бны ўча́стак.

приуста́ть сов., разг. прытамі́цца.

приу́стьевый прыву́сцевы.

приутиха́ть несов. прыціха́ць;

приути́хнуть сов. прыці́хнуць.

приутю́живание падпрасо́ўванне, -ння ср., прыгла́джванне, -ння ср.;

приутю́живать несов. падпрасо́ўваць; прыгла́джваць;