Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

нало́говый падатко́вы.

налогообложе́ние падаткаабклада́нне, -ння ср., абклада́нне пада́ткам.

налогоплате́льщик падаткаплаце́льшчык, -ка м.;

налогоплате́льщица падаткаплаце́льшчыца, -цы ж.

налогоспосо́бность падатказдо́льнасць, -ці ж.;

налогоспосо́бный падатказдо́льны.

наложе́ние наклада́нне, -ння ср.;

наложе́ние штра́фа наклада́нне штра́фу;

наложе́ние швов мед. наклада́нне швоў.

нало́женный

1. нало́жаны;

2. накла́дзены, мног. панаклада́ны, панакла́дваны; см. наложи́ть;

3. (о платеже) накладны́;

нало́женный платёж накладна́я пла́та.

наложи́ть сов.

1. в разн. знач. налажы́ць;

наложи́ть ка́мень на до́ску налажы́ць ка́мень на до́шку;

наложи́ть ка́льку на чертёж налажы́ць ка́льку на чарцёж;

наложи́ть повя́зку налажы́ць павя́зку;

наложи́ть гипс налажы́ць гіпс;

наложи́ть взыска́ние налажы́ць спагна́нне;

наложи́ть резолю́цию налажы́ць рэзалю́цыю;

2. (накласть) накла́сці, мног. панаклада́ць, панакла́дваць;

наложи́ть дров в пе́чку накла́сці дроў у печ;

наложи́ть на себя́ ру́ки налажы́ць на сябе́ ру́кі;

наложи́ть (свою́) печа́ть (на кого, что), наложи́ть (свой) отпеча́ток (на кого, что) налажы́ць (свой) адбі́так (на каго, што);

наложи́ть ру́ку (ла́пу) (на что) налажы́ць руку́а́пу) (на што).

нало́жница уст. нало́жніца, -цы ж.; палюбо́ўніца, -цы ж.;