Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

прису́тствующий

1. прич. які́ (што) прысу́тнічае; які́ (што) ёсць;

2. в знач. прил. прысу́тны;

3. сущ. прысу́тны, -нага м.

присуча́ть несов. прысу́кваць;

присуча́ться страд. прысу́квацца.

прису́ченный прысука́ны;

прису́чивание прысу́кванне, -ння ср.;

прису́чивать несов. прысу́кваць;

прису́чиваться страд. прысу́квацца;

присучи́ть сов. прысука́ць;

прису́чка ж., спец. прысу́кванне, -ння ср.

прису́шенный падсу́шаны;