Verbum

инквизи́торский інквізі́тарскі;

инквизи́торство інквізі́тарства, -ва ср.;

инквизицио́нный інквізіцы́йны;

инквизи́ция інквізі́цыя, -цыі ж.

И́нки (народ) ист. і́нкі, род. і́нкаў.

инко́гнито

1. нареч. інко́гніта;

2. сущ. інко́гніта нескл., м., ср.

инкорпора́ция інкарпара́цыя, -цыі ж.;

инкорпори́рование інкарпарава́нне, -ння ср.;

инкорпори́рованный інкарпарава́ны;

инкорпори́ровать сов. и несов. інкарпарава́ць;