Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

прида́ть сов.

1. (усилить, прибавить) дада́ць, прыда́ць;

2. (сообщить качество, свойство, вложить какой-л. смысл) нада́ць, прыда́ць; см. придава́ть;

прида́ча ж.

1. (действие) дадава́нне, -ння ср., дада́ча, -чы ж.; прыдава́нне, -ння ср., прыда́ча, -чы ж.;

2. (то, что придано) дада́так, -тку м., прыда́так, -тку м., дада́ча, -чы ж.; (прибавка) прыда́ча, -чы ж.;

в прида́чу у дада́так (у прыда́чу).

придвига́ть несов.

1. прысо́ўваць; (пододвигать) падсо́ўваць;

2. (сроки) прыбліжа́ць, набліжа́ць;

придвига́ться

1. прысо́ўвацца; падсо́ўвацца;

2. набліжа́цца, прыбліжа́цца; см. придви́нуться;

3. страд. прысо́ўвацца; падсо́ўвацца; набліжа́цца, прыбліжа́цца; см. придвига́ть.

придвижно́й прыстаўны́, прысо́ўны.

придви́нутый

1. прысу́нуты, мног. папрысо́ўваны; падсу́нуты, мног. пападсо́ўваны;

2. наблі́жаны, прыблі́жаны; см. придви́нуть;

придви́нуть сов.

1. прысу́нуць, мног. папрысо́ўваць; (пододвинуть) падсу́нуць, мног. пападсо́ўваць;

2. (сроки) наблі́зіць, прыблі́зіць;

придви́нуться

1. прысу́нуцца, мног. папрысо́ўвацца; (пододвинуться) падсу́нуцца;

2. (о сроках) наблі́зіцца, прыблі́зіцца.

придво́рный

1. прил. прыдво́рны;

2. сущ. прыдво́рны, -нага м.

приде́л м.

1. (пристройка) уст. прыбудо́ўка, -кі ж.;

2. церк. (добавочный алтарь) прыдзе́л, -ла м.