Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

прики́дка разг. прыкі́дка, -кі ж.;

прики́дка расхо́дов прыкі́дка расхо́даў.

прики́дывание ср.

1. прыкіда́нне, -ння ср., прыкі́дванне, -ння ср.;

2. прыкіда́нне, -ння ср., прыкі́дванне, -ння ср., прыкі́дка, -кі ж.; см. прики́дывать;

прики́дывать несов.

1. разг. прыкіда́ць, прыкі́дваць; см. прикида́ть;

2. в разн. знач. прыкіда́ць, прыкі́дваць; см. прики́нуть.

прики́дываться несов.

1. прыкі́двацца; см. прики́нуться;

2. страд. прыкіда́цца, прыкі́двацца; см. прики́дывать.

прики́нутый прыкі́нуты;

прики́нуть сов., в разн. знач. прыкі́нуць;

прики́нуть дров прыкі́нуць дроў;

прики́нуть на веса́х прыкі́нуць на вагу́;

прики́нуть в уме́ прыкі́нуць у галаве́.

прики́нуться сов.

1. (притвориться) прыкі́нуцца;

прики́нуться больны́м прыкі́нуцца хво́рым;

2. уст., обл. (внезапно наступить, появиться — о болезни) прыкі́нуцца;

прики́нулась горя́чка прыкі́нулася гара́чка.

прикипа́ть несов. прыкіпа́ць;

прикипе́ть сов., разг. прыкіпе́ць, мног. папрыкіпа́ць.

прикла́д

1. (у ружья) прыкла́д, -да м.;

2. (дополнительный, вспомогательный материал) портн., сапожн. дакла́д, -ду м., прыкла́д, -ду м.