прийти́сь сов.
1. (оказаться подходящим) падысці́;
о́бувь пришла́сь мне впо́ру абу́так падышо́ў мне якра́з;
2. (об ударе) тра́піць (па чым);
уда́р пришёлся по ноге́ уда́р тра́піў па назе́;
3. (совпасть) прыпа́сці (на што);
пра́здник пришёлся на пя́тницу свя́та прыпа́ла на пя́тніцу;
4. (стать необходимым, неизбежным) безл. даве́сціся, прыйсці́ся;
ему́ пришло́сь уе́хать яму́ давяло́ся (прыйшло́ся) пае́хаць (вы́ехаць);
◊
не прийти́сь ко двору́ не спадаба́цца, быць (стаць) недаспадо́бы;
прийти́сь по вку́су спадаба́цца, прыйсці́ся да гу́сту (даспадо́бы).
прика́з
1. (распоряжение) зага́д, -ду м.;
испо́лнить прика́з вы́канаць зага́д;
2. ист. прыка́з, -за м.;
Посо́льский прика́з Пасо́льскі прыка́з.
приказа́ние ср. зага́д, -ду м.; (распоряжение) распараджэ́нне, -ння ср.
приказа́ть сов.
1. (отдать приказ) загада́ць; (распорядиться) распарадзі́цца;
команди́р приказа́л вы́ступить с рассве́том камандзі́р загада́ў вы́ступіць на світа́нні;
2. уст. (завещать) адда́ць (перада́ць) у спа́дчыну; завяшча́ць;
◊
приказа́л до́лго жить уст. наказа́ў до́ўга жыць;
что прика́жете? уст. што загада́еце?;
как прика́жете уст. як загада́еце (як ска́жаце, як хо́чаце);
как прика́жете вас понима́ть? як загада́еце (як дазво́ліце, як трэ́ба) вас разуме́ць?;
что прика́жешь де́лать, е́сли…? што ты бу́дзеш рабі́ць, калі́…?
прика́зный
1. прил. зага́дны;
2. прил., ист. прыка́зны;
прика́зные лю́ди прыка́зныя лю́дзі;
3. прил. (канцелярский) уст., пренебр. канцыля́рскі;
прика́зный стиль канцыля́рскі стыль;
4. сущ., ист. прыка́зны, -нага м.
прика́зчик уст.
1. (в лавке) прыка́зчык, -ка м.; прадаве́ц, -даўца́ м.;
2. (в имении) акано́м, -ма м.;
прика́зчица уст.
1. (в лавке) прыка́зчыца, -цы ж.; прадаўшчы́ца, -цы ж.;
2. (в имении) акано́мка, -кі ж.;
прика́зчицкий прост., прика́зчичий прыка́зчыцкі.
прика́зывание зага́дванне, -ння ср.; распараджэ́нне, -ння ср.; см. прика́зывать 1;
прика́зывать несов.
1. (отдавать распоряжение) зага́дваць; распараджа́цца;
2. (завещать) уст. аддава́ць (перадава́ць) у спа́дчыну; завяшча́ць; см. приказа́ть;